وینکل

مطالعات نشان داده است افرادی که بیشتر و شدیدتر عصبانی می شوند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به همه بیماری های قلبی از جمله حمله قلبی، حمله قلبی خاموش و جراحی بای پس هستند. همچنین احتمال مرگ ناگهانی آنها در اثر یک رویداد قلبی بیشتر است.

مردان بیشتر از زنان در هنگام استرس خشم خود را نشان می دهند. این ممکن است به دلیل عوامل فرهنگی باشد و شاید احساس ناامیدی از اینکه نمی‌توانند موقعیت‌های خاصی را برطرف کنند. به ویژه، مردان جوانی که اغلب تحت استرس عصبانی می شوند، در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی قبل از سن 55 سالگی (معروف به “بیماری قلبی زودرس”) و حمله قلبی هستند.

اگرچه تغییر برخی از ویژگی های شخصیتی دشوار است، اما می توان خشم را برطرف کرد و استرس را مدیریت کرد تا بر شما غلبه نکند.

البته، بهترین اقدام این است که در وهله اول عصبانی نشوید، اما این کار به راحتی انجام می شود. در واقع، گاهی اوقات این امکان پذیر نیست. در آن موقعیت‌ها، تشخیص خشم و برداشتن گام‌های مثبت برای تغییر موقعیتی که شما را عصبانی می‌کند، ممکن است کمک کند. این ممکن است به این معنی باشد که خود را از موقعیت دور کنید و با کسی صحبت کنید که بی طرف است و مایل به گوش دادن است .

تاثیر عصبانیت بر قلب
خشم باعث سیل آدرنالین می شود که هورمون استرس است و به بدن شما سیگنال می دهد تا برای موقعیت های احتمالاً ترسناک آماده شود. فشار خون، ضربان قلب و تنفس را افزایش می دهد و همچنین می تواند احتمال لخته شدن خون را افزایش دهد. همه اینها می تواند به ضعیف شدن دیواره شریان ها کمک کند و خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش دهد.

در حالی که برخی تحقیقات انجام شده است که نشان می دهد در دو ساعت پس از طغیان عصبانیت، خطر ابتلا به آنژین صدری، حمله قلبی، سکته مغزی یا ریتم خطرناک قلب در فرد تا حدودی بیشتر است.

بهترین راه‌ها برای پیشگیری از بیماری‌های قلبی همچنان کنترل عوامل خطر، مانند ترک سیگار، کاهش فشار خون و کلسترول، حفظ وزن سالم، ورزش منظم و کنترل دیابت است. با این حال، احساسات ما در سلامت کلی نقش دارند، بنابراین توجه به سطح استرس و نحوه واکنش ما نیز می تواند مهم باشد.

مطالعات نشان داده اند که استرس مزمن، که می تواند شامل (احساسات قوی مانند خشم، اضطراب و افسردگی باشد)، می تواند بر قلب تاثیر منفی بگذارد.

استرس مزمن باعث افزایش التهاب در بدن و افزایش فشار خون و سطح کلسترول می شود که می تواند به بیماری های قلبی عروقی کمک کند.

تکنیک های مدیریت استرس
نگرش مثبت و خنده
شما می توانید بیش از آنچه فکرش را می کردید کنترل سلامتی خود را داشته باشید. اگر بتوانید مثبت فکر کنید، ممکن است بتوانید سلامت قلب خود را بهبود ببخشید، احساس بهتری داشته باشید و طولانی تر زندگی کنید.

اگرچه اثبات آن آسان نیست، شواهدی وجود دارد که خندیدن ممکن است به بهبود جریان خون، پاسخ ایمنی، کنترل قند خون، آرامش و خواب کمک کند. ممکن است این عمل خندیدن نباشد که باعث می شود مردم احساس بهتری داشته باشند. ممکن است نگرش مثبت، حس شوخ طبعی و حمایت دوستان و خانواده نیز نقش داشته باشد. صرف نظر از اینکه خنده به خودی خود سلامت شما را بهبود می بخشد، بدون شک به بهبود کیفیت زندگی و شادی شما کمک می کند، که ممکن است بر سلامت شما تأثیر بگذارد.

* تست نوار قلب یا الکتروکاردیوگرافی توسط دستگاه الکتروکاردیوگرافی انجام میگردد

به طور کلی، اکثر مردم (به جز آنهایی که از نظر بالینی افسرده هستند) تا حدودی بر رویکرد خود به زندگی و سلامتی کنترل دارند. شما نمی توانید همه چیز را در زندگی کنترل کنید، اما می توانید نحوه واکنش خود را به همه چیز در زندگی کنترل کنید. هنگامی که تصمیم می گیرید با دیدی مثبت و شوخ طبعی به زندگی نزدیک شوید، ممکن است با موفقیت استرس خود را مدیریت کنید .با انجام این کارپاداش های زیادی مانند حمایت اجتماعی، شادی و شاید یک زندگی طولانی تر و سالم تر به دست آورید.

آرامش را تمرین کنید
احساسات استرس زا مانند خشم نیز می تواند ما را به رفتارهای منفی مانند سیگار کشیدن، نوشیدن الکل، پرخوری و کم تحرکی وادار کند.

به جای مقابله با استرس اضافی با انجام رفتارهایی که برای قلب مضر است، بهتر است راه های سازنده ای برای ابراز خشم و به حداقل رساندن استرس بیاموزیم.

با شمردن تا ده یا پیاده روی کوتاه برای لحظاتی از شرایط استرس زا جدا شوید. چندین نفس آهسته و عمیق بکشید. سعی کنید یک مانترا را بارها و بارها برای خود تکرار کنید، چیزی مانند: «آرامش باش همه چیز درست خواهد شد».

از تفکر “همه یا هیچ” اجتناب کنید
به جای اینکه فکر کنید، “وحشتناک است، همه چیز خراب است”، به این فکر کنید که “این ناامید کننده است، اما پایان دنیا نیست.” از خود بپرسید که آیا این موضوع در سال آینده یا حتی هفته آینده اهمیت خواهد داشت؟

سرعت واکنش خود را کاهش دهید
به جای نتیجه گیری سریع و گفتن اولین چیزی که به ذهنتان می رسد، سرعت خود را کم کنید. اولین نتیجه گیری ممکن است نادرست باشد، بنابراین به جای پاسخ به اولین فکر خود، به دقت در مورد آنچه می خواهید بگویید فکر کنید. اگر برای مرتب کردن افکارتان نیاز به استراحت دارید، این کار را انجام دهید.

از دیگران کمک بگیرید
شرکت در کلاس مدیریت خشم یا صحبت با یک متخصص سلامت روان می تواند به شما کمک کند تا تکنیک های مدیریت خشم را یاد بگیرید و تمرین کنید تا کنترل بیشتری بر واکنش های خود داشته باشید.

کلاس‌ها و تکنیک‌های مدیریت خشم می‌توانند راه‌های اثبات‌شده‌ای را برای کمک به افراد در یادگیری واکنش‌های متفاوت به موقعیت‌های استرس‌زا ارائه دهند.

چگونه خشم باعث بیماری قلبی می‌شود؟
دانشمندان به درستی جواب این سئوال را نمی دانند، اما خشم ممکن است اثرات فیزیولوژیکی بر قلب و رگ‌های خونی داشته باشد.

احساساتی همانند خشم که باعث ترشح هورمون‌های استرس‌زا از قبیل آدرنالین و کورتیزول می‌شود، سرعت ضربان قلب و تنفس را زیاد می‌کند و انرژی زیادی را از دست می‌دهید. همچنین به علت انقباض رگ‌های خونی، باعث افزایش فشار خون می‌شود.

مهارت “نه” گفتن را یاد بگیرید. شما نباید همیشه به دیگران بگویید بله و انتظارات آنها را برآورده کنید (البته به طور منطقی و درست)
اگر بارها و بارها این عصبانیت رخ دهد، از آنجاکه مقدار هورمون‌های استرس‌زا در بدن شما زیاد می‌شود، باعث فرسایش قلب و سیستم قلبی عروقی می‌گردد و به شما آسیب می‌رساند.

اگر شما مکررا عصبانی شوید، ممکن است باعث تجمع پلاک‌های چربی در رگ‌های خونی و بروز بیماری آترواسکلروز در خودتان شوید. در این بیماری عمل پمپاژ کردن قلب سخت‌تر انجام می‌گیرد، عروق خونی منقبض می‌شوند، افزایش قند خون و چربی خون رخ می‌دهد و تمام این موارد باعث تخریب دیواره عروق می‌گردد.

اما این نکته را نباید فراموش کرد افرادی که زیاد خشمگین می‌شوند، دارای مشکلات روحی از قبیل افسردگی می‌باشند، پس نباید تنها عامل ایجادکننده بیماری‌های قلبی را، عصبانیت دانست.

احساسات و قلب
در افراد سالم، عصبانیت به میزان قابل توجهی در بروز بیماری‌های قلبی نقش دارد و در افراد دارای بیماری‌های قلبی، این احساسات منفی باعث بروز مشکلات جدی‌تری می‌گردد.

بر اساس تحقیقات می‌توان گفت که خشم، باعث آسیب بیشتری در قلب مردان نسبت به زنان می‌شود.

لذا مهم است که پزشک از خلق و خو و زندگی بیمار خود مطلع باشد، زیرا تغییرات روحی می‌تواند تغییراتی در قلب بوجود آورد.

مقابله با عصبانیت
مشاوره با روانشناس می‌تواند به شما در مقابله با خشم کمک کند، اما شما خودتان نیز می‌توانید به خودتان کمک کنید.

عواملی را که باعث خشم شما می‌شوند، بشناسید و آنها را از خودتان دور کنید.

به خودتان بگویید:

- من نمی‌توانم با سرزنش کردن دیگران، کار خودم را به انجام برسانم، حتی اگر آنها باعث به تاخیر انداختن کارم گردند. پس باید از زاویه دیگری به کار خودم نگاه کنم.

- اگر من از دست کسی عصبانی شوم، کارم را به خوبی نمی توانم انجام دهم. پس در حال حاضر باید آرام باشم.

- عصبانیت زیاد باعث بیماری من می‌شود، پس باید به چیزهای مثبت فکر کنم.

از دستگاه مانیتورینگ علائم حیاتی، برای اندازه گیری علائم حیاتی بیمار به طور مستمر استفاده می شود.

مقابله با استرس
- پرخوری نکنید.

- مهارت “نه” گفتن را یاد بگیرید. شما نباید همیشه به دیگران بگویید بله و انتظارات آنها را برآورده کنید (البته به طور منطقی و درست).

- سیگار را ترک کنید. سیگار تحریک کننده استرس می‌باشد.

- ورزش کنید. ورزش‌های هوازی باعث آزاد شدن هورمون اندروفین و ایجاد نگرش مثبت در شما می‌شود.

- هر روز آرامش خود را حفظ کنید.

اهداف و انتظارات خود را واقع‌بینانه تنظیم کنید. مسلم است که شما نمی‌توانید تمامی کارهای خود را به طور کامل و به درستی انجام دهید
- مسئولیت‌پذیر باشید. بر آنچه که می‌توانید انجام دهید و آنچه که نمی‌توانید انجام دهید، کنترل داشته باشید.

- علل استرس‌زا را کاهش دهید. مثلا افرادی هستند که بیش از حد می‌خواهند کار کنند، اما همیشه وقت کم می‌آورند. پس بهتر است توانایی‌های خود را بشناسید، کارهای خود را اولویت‌بندی کنید و زمان لازم برای انجام هر کار را مشخص کنید و زمانی را به استراحت و تفریح خودتان اختصاص دهید.

- کارهایی که بر باورهای شما تاثیر دارند و باعث می‌شوند بهتر کار کنید را انجام دهید، مثل نماز اول وقت خواندن.

 - اهداف و انتظارات خود را واقع‌بینانه تنظیم کنید. مسلم است که شما نمی‌توانید تمامی کارهای خود را به طور کامل و به درستی انجام دهید.

- اعتماد به نفس خود را بالا ببرید. هنگامی که احساس ضعف نفس می‌کنید، کارهای خوب خود را به یاد بیاورید.

- استراحت کافی داشته باشید. زمان استراحت، باید هم ذهن و هم بدنتان استراحت کند. برخی افراد با چرت کوتاه روزانه، استرس را از خودشان دور می‌کنند.

روش‌های ایجاد آرامش در هنگام عصبانیت
1- تنفس عمیق: فکر کنید یک نقطه در زیر ناف شما وجود دارد. تا آن نقطه، شکم خود را پر از هوا کنید. اجازه دهید تا هوا از شکم شما بالا بیاید و از بدن خارج گردد.

2- آرامش عضله: چند نفس عمیق بکشید، بازدم را به آرامی انجام دهید. به مناطقی از بدنتان که گرفته‌اند، دقت کنید. به سرعت آن مناطق را شل کنید.

به آرامی سر خود را 1 تا 2 بار بچرخانید. حرکتی که باعث درد می‌شود را انجام ندهید. شانه خود را به جلو و عقب ببرید. تمام عضلات خود را شل کنید. فکرهای خوب کنید. یک بار دیگر نفس عمیق بکشید و به آرامی بازدم کنید.

3- آرامش ذهن: در ذهن خود صحنه آرامش بخشی را تصور کنید و موارد مثبت را در آن بگنجانید.

4- پس خوراند زیستی: مهارت کاهش استرس می‌باشد که توسط ابزارهای مختلف برای اندازه‌گیری درجه حرارت، ضربان قلب، تنش عضلانی و دیگر علائم حیاتی انجام می‌شود. هدف پس خوراند زیستی عبارتست از یادگیری آرام کردن بدن و شما با یادگیری این روش می‌توانید در برابر عواملی که باعث درد و تنش در شما می‌گردند، مقابله کنید.

اگر یکی از این راه‌های آرام سازی برای شما مفید بود، آن روش را هر روز به مدت 30 دقیقه انجام دهید.

ما گریه می کنیم چرا که این راهی است که خود را بیان می کنیم ،گریه کمک می کند تا فشار را کاهش داده و حالمان را بهتر کنیم.

گریه کردن Crying  یک عمل معمولی انسانی است و می تواند توسط احساسات مختلف ایجاد شود. اما چرا انسان گریه می کند؟ محققان دریافتند گریه می تواند هم برای بدن و هم برای ذهن شما مفید باشد و این فواید از بدو تولد با اولین گریه نوزاد شروع می شود.

گریه چیست؟
از وقتی که متولد شدیم،گریه در زندگی مان بسیار نقش داشته است.به این فکر کنید که اولین کار ما پس از ورود به این دنیا،گریستن است.وقتی که کودک بودیم میگریستیم،وقتی گرسنه بودیم،وقتی سرما می خوردیم،وقتی زمین می خوردیم،وقتی دلمان نمی خواست که تکالیف مدرسه را انجام دهیم ،در تمام این حالات ما گریه می کردیم.

گرچه وقتی بزرگتر شدیم و بالغ گشتیم احساس می کردیم که اگر گریه کنیم،از خود ضعف نشان داده ایم .درباره گریه هامان با کسی صحبت نمی کردیم و در خلوت خود می گریستیم.مطالب بسیاری در رابطه با فوایده خنده وجود دارد اما به نظر می رسد که هیچ کس دلش نمی خواهد راجع به اشک و گریه صحبت کند.در واقع گریه کردن از آن جایی اشتباه فهمیده شد که اغلب اشک و گریه را به غم و لحظات تلخ در زندگی مربوط می دانستیم.اما بدانید که گریه به شدت برای شما مفید است

تاثیر گریه زیاد
در زندگی اجتماعی ما،وضعیت های بی شماری وجود دارد که می توانند منجر به گریستن شوند.ما می توانیم در اثر اندوه ناشی از وضعیت های مختلف در زندگی گریه کنیم(مثل شکست عشقی،طلاق،مرگ یا بیماری عزیزان) یا از حوادثی که در اطرافمان رخ می دهد(نا برابری در دنیا،تروریسم و..).

همچنین می توانیم از شادی و خوشحالی اشک شوق بریزیم(مثلا هنگامی که برای یک هدف به شدت تلاش می کنیم و پس از رسیدن به آن احساس غرور می کنیم) و یا این که با کسی همدردی می کنیم(مثلا هنگامی که می بینیم شخصی گریه می کند و این اندوه به ما هم سرایت می کند).

گرچه گریه کردن در مکان های عمومی قابل قبول نیست و به همین علت بیشتر ما تلاش می کنیم که کلا آن را کنار بگذاریدم.

بیشتر مردم،اشک ریختن را نشانه ای از ضعف می دانند.به همین علت است که حتی امروزه نیز از دیدن گریه یک مرد متعجب می شویم.چرا ؟

از کودکی،به ما آموزش داده شده است که گریه نکنیم و اگر این کار را کردیم حتما از دیگران  پنهان کنیم.ما همیشه این جملات را می شنیدیم:

“هیچوقت نزار کسی اشکتو ببینه” یا ” مردا که گریه نمی کنن” یا ” مردا همیشه قوی ان”

بگذارید که صریحا بگویم که این اشتباه بزرگی است.باید به فرزندان خود (چه پسر و چه دختر) آموزش دهیم که گریه کردن امری عادیست و نباید از آن خجالت بکشند.کودکان باید بدانند که بروز احساسات چقدر مهم است و چگونه می توانند با اشک ریختن احساس بهتری داشته باشند.

اشک هایی که به هنگام گریستن می ریزیم در واقع موجب ترشح هورمونی می شوند که اثرات تسکین کننده و آرام کننده دارد.

آنها همچنین به حذف مواد خاصی که به عنوان محرک افسردگی عمل میکنند (آدرنالین، اکسیتوسین و نورآدرنالین) و باعث ناراحتی ما می شوند، کمک می کنند

فواید گریه برای سلامتی
گریه کردن موجب سلامت روحی و فیزیکی می شود

هنگامی که گریه می کنیم،شدت احساسات ما کاهش پیدا می کند.گریه موجب می شود تا ما بتوانیم احساسات منفی مانند غم و درد را کاهش داده و احساس بهتری داشته باشیم

باعث آرامش ما می شود

حتما این جمله را شنیده اید که “پس از طوفان،خورشید طلوع می کند”. این مثالی کامل برای آن چیزی است که پس از گریه رخ می دهد چرا که پس گریستن همان اتفاق رخ می دهد… و ما احساس آرامش و رهایی پیدا خواهیم کرد.

می شود گریستن را به یک دوش آب داغ پس از یک روز کاری سخت تشبیه کرد.

اشک ها موجب پاک شده چشم ما می گردند

اشک چشم ما را مرطوب می سازد تا خشک نشوند.اشک کمک می کند که بهتر ببینیم و باکتری هایی که در چشم جای دارند را نابود می کند.اشک همچنین به عنوان یک ضد درد کار می کند چرا که حاوی پروتئین است

وقتی که گریه می کنیم با فشار و استرس ها وداع می کنیم

پس از یک دعوا با همسر،دوست یا خانواده و در انتها “تا زمانی که اشکت خشک بشه” گریه می کنید.احساس سبکی نمی کنید؟پس از بیرون ریختن استرس و فشار،شما و بدنتان احساس آرامش بیشتری می کنید.این اتفاق به این علت رخ می دهد که شما تنش ها را از طریق حذف کردن سموم از بدن خود خارج می کنید.بدن ما آدرنالین و نارودرنالین ترشح می کند که موجب میشود هم استرس فیزیکی و هم ذهنی را کاهش داده و ما را در وضعیت های پر فشار آرام نگه می دارد

گریه موجب سلامتی می شود
بر طبق برخی تحقیقات،افرادی که بیشتر گریه می کنند بیماری های گوارشی و تنفسی کمتری نسبت به آن دسته که گریه نمی کنند دارند.به عنوان مثال،مشخص شده است که زنان کمتر از مردان دچار حملات قلبی و زخم معده می شوند

گریه دید ما را نسبت به وضعیت خود روشن تر می کند.

با این گونه احساس کردن،می توانیم وضعیت را از نقطه دید بهتری بررسی کنیم.هنگامی که گریه می کنیم، از ضعف خود بیشتر آگاه می شویم و این مسئله کمک می کند تا نگرانی های خود را با نقطه دید بهتری حل کنیم.

گریه می تواند راهی برای درخواست کمک باشد

هنگامی که می بینیم کسی گریه می کند،احساس همدلی ما افزایش پیدا کرده و احساس می کنیم که باید به نزد آن شخص رفته و به او پیشنهاد کمک دهیم.شخصی که غمگین است معمولا بابت پیشنهاد کمک تشکر می کند و احساس بسیار بهتری خواهد داشت.بنابراین، می توانیم بگوییم که گریه،ارتباط میان افرا را قوی تر می کند.

1. بدن را سم زدایی می کند
سه نوع اشک مختلف وجود دارد:
اشک رفلکس
اشکهای مداوم
اشک های احساسی

اشک رفلکس مواد زائد مانند دود و گرد و غبار را از چشمان شما پاک می کند. اشکهای مداوم چشمان شما را چرب کرده و از آنها در برابر عفونت محافظت می کند.

اشک های احساسی ممکن است فواید زیادی برای سلامتی داشته باشد. در حالی که اشکهای مداوم حاوی 98 درصد آب هستند ، اشکهای احساسی حاوی هورمونهای استرس و سایر سموم هستند. محققان این نظریه را مطرح کرده اند که گریه این موارد را از سیستم شما خارج می کند ، اگرچه تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.

2. به آرامش کمک می کند
گریه ممکن است یکی از بهترین مکانیسم های بدن برای تسکین خود باشد. محققان معتقدند گریه سیستم عصبی پاراسمپاتیک (PNS) را فعال می کند.
PNS به بدن کمک می کند تا استراحت نماید . اما مزایای آن فوری نیست. ممکن است چندین دقیقه اشک ریختن طول بکشد تا اثرات آرامش بخش گریه را احساس کنید.

3. درد را تسکین می دهد
گریه برای مدت زمان طولانی باعث آزاد شدن اکسی توسین و مواد مخدر درون زا می شود که در غیر این صورت به نام اندورفین شناخته می شود.

این مواد شیمیایی خوب می تواند به کاهش درد جسمی و روحی کمک کند. هنگامی که اندورفین آزاد می شود ، بدن ممکن است تا حدودی دچار بی حسی شود.

اکسی توسین می تواند به شما احساس آرامش بدهد. این یک مثال دیگر است که چگونه گریه یک عمل آرامش بخش است.

4. روحیه را بهبود می بخشد
در کنار کمک به بدن در کاهش درد ، گریه ، حتی ممکن است روحیه شما را بالا ببرد. وقتی گریه می کنید ، حجم زیادی از هوای خنک را سریعا تنفس می کنید

تنفس در هوای خنک تر می تواند به تنظیم و حتی کاهش دمای مغز شما کمک کند. مغز خنک برای بدن و ذهن شما لذت بخش تر از مغز گرم است. در نتیجه ، خلق و خوی شما ممکن است پس از گریه بهبود یابد.

5. اعلام نیاز به حمایت و پشتیبانی
اگر احساس افسردگی می کنید ، گریه راهی است تا به اطرافیان خود بفهمانید که به حمایت نیاز دارید. این به عنوان یک رابطه بین فردی شناخته می شود.

از زمانی که بچه بودید ، گریه به عنوان یک رفتار وابستگی بود. عملکرد آن از بسیاری جهات به دست آوردن راحتی و مراقبت از سوی دیگران است. به عبارت دیگر ، هنگامی که شرایط سخت می شود ، به ایجاد شبکه پشتیبانی اجتماعی کمک می کند.

6. به شما در بهبودی از اندوه کمک می کند
عزاداری یک فرایند است. این عمل شامل دوره های غم ، بی حسی ، احساس گناه و عصبانیت است. گریه در دوره های عزاداری بسیار مهم است. حتی ممکن است کمک کند که از دست دادن یکی از عزیزان خود را پردازش کرده و بپذیرید.

هرکس به طرق مختلف مراحل سوگواری را طی می کند. اگر متوجه شدید که گریه شما شدید است یا در زندگی روزمره شما تداخل ایجاد می کند ، بهتر است با پزشک مشورت کنید.

7. سبب تعادل احساسی می شود
گریه فقط در پاسخ به چیزی غم انگیز اتفاق نمی افتد. گاهی اوقات ممکن است وقتی بسیار خوشحال ، ترسیده یا تحت فشار هستید گریه کنید.

محققان دانشگاه ییل معتقدند گریه به این روش ممکن است به بازگرداندن تعادل احساسی کمک کند. هنگامی که شما به طور فوق العاده ای خوشحال هستید یا از چیزی می ترسید و گریه می کنید ، ممکن است این کار بدن راهی برای بهبودی پس از تجربه این احساسات قوی باشد.

8. به تنفس نوزاد کمک می کند
اولین گریه نوزاد بعد از خروج از رحم ، بسیار مهم است. نوزادان اکسیژن مورد نیاز خود را در داخل رحم از طریق بند ناف دریافت می کنند.
هنگامی که نوزاد به دنیا می آید ، باید تنفس خود را شروع کند. اولین گریه و فریاد نوزاد عملی است که به ریه های نوزاد کمک می کند تا با زندگی در دنیای خارج سازگار شوند.

گریه همچنین به نوزادان کمک می کند تا هرگونه مایعات اضافی در ریه ها ، بینی و دهان را از بدن خارج کنند.

9. به خواب نوزاد کمک می کند
گریه کردن همچنین ممکن است به نوزادان برای خواب بهتر در شب کمک کند. در یک مطالعه کوچک در مورد خواب نوزادان ، 43 شرکت کننده از گریه کنترل شده برای خواباندن نوزادان خود استفاده کردند.

با گریه کنترل شده ، نوزادان به مدت چند دقیقه قبل از مداخله والدین خود گریه می کردند. گریه باعث افزایش طول خواب و کاهش تعداد دفعات بیدار شدن نوزادان در طول شب می شود.

این تکنیک گریه کنترل شده، به نظر نمی رسد که استرس را در نوزادان افزایش دهد یا بر پیوند والدین و فرزندان تأثیر منفی بگذارد.

میزان گریه متعادل در ماه
محققان گریه را به صورت کامل مورد مطالعه قرار دادند. به طور متوسط ، زنان آمریکایی 3.5 بار در ماه گریه می کنند در حالی که مردان آمریکایی حدود 1.9 بار در هر ماه گریه می کنند.

میانگین ها به تفکیک کشورها بسیار متفاوت است. میانگین در آمریکا در بالاترین سطح طیف قرار دارد. به عنوان مثال ، زنان در چین فقط 1.4 بار در ماه گریه می کنند. گفته می شود مردان در بلغارستان فقط 0.3 بار در ماه گریه می کنند.

بنابراین اشک ریختن اشکالی ندارد حتی ممکن است برای سلامت بدن مفید باشد. اگر احساس می کنید نیاز به گریه دارید ، جلوی اشک های خود را نگیرید. اشک راهی عادی و سالم برای ابراز احساسات است.

داروی آیلیا برای درمان یکی از بیماری‌های چشم مورد استفاده قرار می‌گیرد. این بیماری که با نام دژنراسیون ماکولا وابسته به سن (AMD) شناخته می‌شود، یکی از عوامل اصلی نابینایی سالمندان در کشورهای توسعه‌یافته محسوب میگردد. تعدادی از افراد مبتلا به این بیماری بعداً دچار بیماری دیگری به نام AMD نئوواسکولار (مرطوب) می‌شوند که عروق خونی جدیدی در لایه مشیمیه چشم ایجاد می‌کند و باعث از دست رفتن بینایی فرد می‌شود. یکی از داروهای مؤثر مورد استفاده در درمان این بیماری، داروی آیلیا است.

داروی آیلیا یک داروی ضد VEGF بوده که به صورت آمپول در چشم تزریق می‌شود. VEGF یک پروتئین به نام فاکتور رشد اندوتلیال عروقی بوده که باعث تحریک رشد عروق خونی می‌شود. داروی آیلیا ضد این پروتئین عمل کرده و باعث کاهش مایع انباشته شده در پشت چشم انسان می‌شود و در کنار آن از رشد عروق خونی جدید جلوگیری می‌کند.

در ادامه این مقاله به موارد مصرف آیلیا و نحوه تزریق آمپول آیلیا در چشم می‌پردازیم.

موارد مصرف آیلیا
همان‌طور که در بالا اشاره شد این دارو در درمان تعدادی از بیماری‌های خطرناک چشم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اولین بیماری که داروی آیلیا در درمان آن ایفای نقش می‌کند و در بالا اشاره مختصری به آن شد بیماری دژنراسیون ماکولای وابسته به سن است. در اوایل این بیماری اغلب بیمار دچار هیچ‌ علامت و نشانه‌ای نمی‌شود ولی به‌تدریج و با گذشت زمان دید یکی از چشم‌ها و در مواردی هر دو چشم را تحت تأثیر قرار می‌دهد و با گذشت زمان بیشتر، احتمال از دست رفتن بینایی در بیمار افزایش می‌یابد.

 بعضی افراد در این بیماری ممکن است دچار نوعی خاص از توهمات بینایی شوند. طی بررسی‌های انجام شده حدود 9 درصد مردم جهان در سنین 45 تا 85 سالگی به این بیماری دچار خواهند شد که حدود 10 درصد از مبتلایان به نوع مرطوب آن دچار می‌شوند. از سال 2011 به بعد در درمان نوع مرطوب این بیماری داروی آیلیا مورد استفاده قرار می‌گیرد که تأثیرگذاری بیشتری نسبت به داروهای پیشین دارد.

یکی دیگر از موارد مصرف آیلیا، بیماری ادم ماکولا ناشی از انسداد ورید شبکیه است. در این بیماری ماکولا یا لکه زرد چشم در اثر انسداد ورید شبکیه دچار تخریب می‌شود که باعث عوارض جبران ناپذیر بینایی از جمله نابینایی فرد می‌شود.

داروی آیلیا در درمان بیماری ادم ماکولای دیابتی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. دیابت عامل اصلی این بیماری بوده که در عروق خونی شبکیه چشم باعث آسیب‌هایی می‌شود که در نتیجه این آسیب‌ها، خون و مایع درون عروق خونی به بیرون نشت کرده و باعث آسیب به لکه زرد و ادم ماکولا می‌شوند.

نحوه تزریق آمپول آیلیا در چشم
داروی آیلیا به صورت آمپول موجود بوده و باید داخل چشم تزریق شود. ابتدا نحوه تزریق آمپول آیلیا در چشم توسط پزشک متخصص توضیح داده می‌شود و تحت شرایط کاملاً استریل انجام می‌گیرد. قبل از تزریق این آمپول باید حساسیت به آن، تنگی نفس، مشکلات تنفسی، عفونت‌های چشمی یا عفونت در اطراف چشم و درد و قرمزی چشم‌ها توسط پزشک بررسی گردد و سپس اقدام به تزریق آمپول در چشم شود.پ

 همچنین در مورد تأثیرات این دارو در کودکان زیر 18 سال تاکنون تحقیقی صورت نگرفته و به هیچ عنوان نباید در درمان کودکان خردسال به کار برده شود و از طرف دیگر مطالعات و بررسی‌های انجام شده تاکنون هیچ‌گونه مشکل و محدودیت خاصی را در رابطه با استفاده از داروی آیلیا در سالمندان ثابت نکرده‌اند.

دوز توصیه شده برای استفاده از آن 2 میلی‌گرم معادل 50 میکرو لیتر است میزان تزریق به‌صورت ماهیانه برای سه ماه متوالی است و پس از آن هر دو ماه یک‌بار تزریق انجام می‌گیرد و پس از 12 ماه اول درمان با داروی آیلیا، نحوه ادامه درمان توسط چشم‌پزشک تعیین می‌گردد.

قبل از تزریق چشم‌پزشک با استفاده از مواد ضدعفونی‌کننده مخصوص چشم را شستشو داده و برای جلوگیری از عفونت آن در طی تزریق آن را با دقت تمیز می‌کند. همچنین برای کاهش درد از یک بی‌حس‌کننده موضعی استفاده می‌کند. این تزریق به‌صورت اینتراویترال انجام می‌گیرد که یک تزریق مستقیم به چشم است. در این تزریق داروی آیلیا به ناحیه پشت چشم یعنی زجاجیه وارد می‌شودپ

عوارض تزریق ایلیا
تزریق این دارو ممکن است دارای عوارض باشد که در زیر به آن اشاره می‌کنیم:

خون‌ریزی ملتحمه
درد چشمی
کاتاراکت یا آب مروارید
درد در محل تزریق
تاری دید
احساس وجودشی خارجی در چشم در اثر آسیب‌های چشمی
واکنش‌های حساسیتی
مدیرکل امور دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو، نسبت به عوارض شدید منجر به نابینایی داروی «ایلیا» که به صورت غیرمجاز در شبکه‌های اجتماعی عرضه می‌شود، هشدار داد.
به گزارش ایمنا و به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان غذا و دارو، حسین شمالی با تاکید بر ممنوعیت فروش دارو در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، اظهار کرد: با توجه به حساسیت شرایط نگهداری دارو، تنها مسیر مطمئن برای تهیه آن، داروخانه و زیر نظر مسئول فنی است؛ بنابراین در غیر این صورت هیچ تضمینی برای تأیید سلامت دارو وجود ندارد و عوارض ناشی از مصرف دارو قابل پیگیری نیست.

وی افزود: با توجه به اینکه داروی Eylea (Aflibercept) ۴۰ mg/ml یخچالی بوده و شرایط نگهداری آن بسیار حائز اهمیت است، تهیه و مصرف این دارو از شبکه‌های اجتماعی منجر به عوارض شدید از جمله نابینایی شده است؛ بنابراین مورد از سوی سازمان غذا و دارو به منظور پیگیری و برخورد به پلیس فتا اطلاع‌رسانی شد.

مدیرکل امور دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو با تاکید مجدد بر اینکه تنها مرجع مورد تأیید برای تهیه دارو، داروخانه است، خاطرنشان کرد: درحال‌حاضر خرید و فروش دارو در اینترنت، پلتفرم‌ها و شبکه‌های اجتماعی ممنوع و غیرمجاز است و توسط مراجع نظارتی مورد پیگرد قانونی قرار می‌گیرد.

پروپرانولول، در سطح سلولی گیرنده های بتایک و دو قلب را مهار میکند. این گیرنده های سلولی موجب تحریک انقباض قلب و افزایش تعداد ضربان قلب می شوند. لذا مهار آنها باعث کاهش برون ده قلب و آهسته تر شدن تعداد ضربان قلب می شود.

این دارو متعلق به دسته داروهای موسوم به “بتابلوکر” است. و به صورت غیراختصاصی گیرنده های نوع یک و نوع دو را مهار می کند.

مکانیسم اثر این دارو در پایین اوردن فشارخون زیاد مشخص نیست ولی می تواند مربوط به مهار ترشح عامل رنین از کلیه، مهار سیستم عصبی مرکزی و سیستم سمپاتیک باشد.

پروپرانولول یک داروی بتا- بلاکر است. مسدود کننده‌های بتا بر قلب و گردش خون (جریان خون از طریق شریان‌ها و رگ‌ها) تاثیر می‌گذارند. پروپرانولول برای درمان لرز، آنژین (درد قفسه سینه)، هایپرتنشن (فشار خون بالا)، اختلالات ریتم قلبی و سایر مشکلات قلب یا گردش خون استفاده می‌شود. از این دارو همچنین برای درمان حمله قلبی یا جلوگیری از آن و کاهش شدت و دفعات سردردهای میگرنی استفاده می‌شود.

داروی Hemangeol (مایع پروپرانولول خوراکی ۴.۲۸ میلی گرم) برای معالجه یک بیماری ژنتیکی به نام همانژیوم نوزادی، به نوزادانی که حداقل پنج هفته سن دارند داده می‌شود. همانژیوم به دلیل جمع شدن گروهی رگ‌های خونی در کنار یکدیگر، در یک شکل غیر طبیعی ایجاد می‌شود. این رگ‌های خونی باعث ایجاد زائده خوش خیم غیر سرطانی می‌شوند که می‌تواند به صورت زخم یا لکه‌های قرمز رنگ روی پوست ظاهر شود. همانژیوم همچنین می‌تواند باعث بروز عوارض جدیدترین در بدن (در سیستم کبد، مغز یا دستگاه گوارشی) شود.

چه افرادی می‌توانند پروپرانولول مصرف کنند و چه افرادی نمی‌توانند؟

کودکان و بزرگسالان می‌توانند پروپرانولول مصرف کنند. اما مصرف این دارو برای درمان بالا بودن فشار خون کودکان زیر ۱۲ سال رسماً تأیید نشده است.

مصرف پروپرانولول برای همه مناسب نیست. برای آن که از ایمنی مصرف پروپرانولول مطمئن شوید، مشکلات زیر را پیش از شروع مصرف این دارو به پزشک معالج‌تان اطلاع بدهید:

سابقه بروز واکنش‌های آلرژیک به پروپرانولول یا هر داروی دیگر
فشار خون پایین یا ضربان قلب آهسته
نارسایی قلبی که در حال تشدید است.
مشکلات گردش خون شدید در دست و پا، مانند پدیده رینود که باعث گزگز، کبودی یا رنگ‌پریدگی انگشتان دست و پا می‌شود.
اسیدوز متابولیک: در این حالت اسید بیش از اندازه‌ای در خون وجود دارد.
بیماری ریوی یا آسم
اگر قصد باردار شدن دارید، در حال حاضر باردار هستید یا به فرزندتان شیر می‌دهید، حتماً موضوع را به متخصص قلب اطلاع بدهید.

روش و زمان مصرف پروپرانولول

پروپرانولول به صورت دو داروی متفاوت در دسترس است:

رهش استاندارد: داروی با رهش استاندارد، پروپرانولول را به سرعت در بدن آزاد می‌کند و بیماران باید دارو را بسته به دوز تجویز شده، چند بار در روز مصرف ‌کنند.
پیوسته رهش (SR): دارو به آهستگی در بدن حل می‌شود، بنابراین لازم نیست دارو را چند بار مصرف کنید، معمولاً یک بار در روز کافی است.
اگر مصرف پروپرانولول فقط یک بار در روز لازم باشد، احتمالاً پزشک توصیه می‌کند که اولین دوز دارو را قبل از خواب مصرف کنید، چون احتمالاً پس از مصرف پروپرانولول دچار سرگیجه خواهید شد. پس از مصرف اولین دوز پروپرانولول اگر سرگیجه نداشتید، می‌توانید دارو را صبح مصرف کنید.

نکته‌های مهم

حتی اگر احساس کردید حال‌تان خوب است، مصرف پروپرانولول را طبق تجویز پزشک ادامه بدهید. مطمئن باشید در این حالت نیز مصرف پروپرانولول برای‌تان مفید خواهید بود.

دوز مصرف پروپرانولول
میزان مصرف پروپرانولول به دلیل مصرف آن بستگی دارد.

میزان مصرف پروپرانولول برای بزرگسالان و کودکان بالای ۱۲ سال به شرح زیر است:

فشار خون بالا: پروپرانولول در ابتدا معمولاً در دوز ۸۰ میلی‌گرمی و برای دو بار مصرف در روز تجویز می‌شود. اگر این دوز به اندازه کافی موثر نباشد و فشار خون به حد کافی پایین نیاید، پزشک دوز دارو را به حداکثر ۱۶۰ میلی‌گرم و دو بار مصرف در روز افزایش می‌دهد.
میگرن یا آنژین (درد قفسه سینه): معمولاً مصرف دو یا سه پروپرانولول ۴۰ میلی‌گرمی در روز تجویز می‌شود. میزان مصرف دارو را می‌توان به ۱۲۰ تا ۲۴۰ میلی‌گرم در روز افزایش داد. پزشک یا دکتر داروساز توضیح می‌دهد که دوز را چطور برای مصرف در طول روز تقسیم کنید.
ضربان قلب غیرعادی (آریتمی): دوز معمول ۱۰ تا ۴۰ میلی‌گرم در روز برای سه یا چهار بار مصرف در روز است.
اضطراب: معمولاً ۴۰ میلی‌گرم پروپرانولول برای یک روز تجویز می‌شود، این مقدار را می‌توان به سه قرص ۴۰ میلی‌گرمی پروپرانولول در روز افزایش داد.
وجود بیش از اندازه هورمون تیروئید در بدن (تیروتوکسیکوز): توصیه می‌شود که ۱۰ تا ۴۰ میلی‌گرم پروپرانولول سه یا چهار بار در روز مصرف شود.
دوز مصرف پروپرانولول برای سالمندان یا بیماران مبتلا به ناراحتی‌های کلیوی یا کبدی کمتر است.

اگر کودک زیر ۱۲ سال به مصرف پروپرانولول نیاز داشته باشد، پزشکان معمولاً دوز مناسب دارو را با توجه به وزن کودک تعیین می‌کنند.

روش مصرف پروپرانولول
پروپرانولول معمولاً باعث ناراحتی معده نمی‌شود، بنابراین می‌توانید آن را با غذا یا بدون غذا مصرف کنید. بهترین کار این است که پروپرانولول را هر روز در زمان مشخص مصرف کنید.

قرص کامل پروپرانولول را با آب ببلعید. اگر بلع قرص کامل برای‌تان سخت است، بعضی برندها خطی روی قرص می‌گذارند تا بتوانید قرص را از روی خط به راحتی نصف کنید. دستورالعمل مصرف دارو را بخوانید تا متوجه شوید که آیا می‌توانید این کار را انجام بدهید یا خیر.

شربت پروپرانولول با قاشق یا سرنگ پلاستیکی ارائه می‌شود تا بتوانید دارو را در دوز مناسب مصرف کنید. اگر سرنگ یا قاشق ندارید، از پزشک داروساز بخواهید که آن را به شما بدهد. از قاشق چایخوری آشپزخانه برای مصرف شربت پروپرانولول استفاده نکنید، چون با این قاشق نمی‌توانید پروپرانولول را در دوز صحیح مصرف کنید.

اگر یک نوبت مصرف پروپرانولول را فراموش کردم، باید چه‌ کار کنم؟
اگر یک نوبت مصرف پروپرانولول را فراموش کردید، دارو را به محض به یاد آوردن مصرف کنید، البته اگر نوبت مصرف دوز بعدی نزدیک نبود. اگر زمان مصرف دوز بعدی نزدیک بود، فقط همان دوز بعدی را مانند همیشه مصرف کنید و دوز فراموش شده را فراموش کنید.

هرگز دو دوز پروپرانولول را همزمان مصرف نکنید و به جبران دوز فراموش شده دوز اضافی مصرف نکنید.

اگر مصرف پروپرانولول را مرتب فراموش می‌کنید، بهتر است زنگ هشداری را برای یادآوری مصرف دارو تنظیم کنید. همچنین می‌توانید از پزشک داروساز بخواهید که روش‌های دیگری را برای از یاد نبردن مصرف پروپرانولول به شما پیشنهاد کند.

اگر بیش از حد پروپرانولول مصرف کردم، باید چه‌ کار کنم؟
اوردوز پروپرانولول ضربان قلب را آهسته می‌کند، نفس کشیدن را سخت می‌کند و باعث سرگیجه و رعشه می‌شود.

میزان مصرفی که باعث اوردوز پروپرانولول می‌شود برای تمام بیماران یکسان نیست. در هر حال اگر پروپرانولول بیش از حد مصرف کردید، با اورژانس تماس بگیرید.

اگر لازم بود به بیمارستان بروید، خودتان رانندگی نکنید، از فرد دیگری بخواهید شما را به بیمارستان برساند یا درخواست آمبولانس کنید.

جعبه یا ورق قرص پروپرانولول و دیگر داروهای مصرفی را همراه ببرید.

عوارض جانبی مصرف پروپرانولول

مصرف پروپرانولول نیز مانند تمام داروها ممکن است باعث بروز عوارض جانبی در برخی بیماران شود، اما بسیاری از بیماران در اثر مصرف پروپرانولول دچار عوارض جانبی نمی‌شوند یا عوارض خفیفی را تجربه می‌کنند.

عوارض جانبی مصرف پروپرانولول غالباً در پی عادت کردن بدن به پروپرانولول برطرف می‌شود.

عوارض جانبی شایع
از هر صد بیمار یک تن دچار عوارض جانبی شایع مصرف پروپرانولول می‌شود؛ این عوارض معمولاً خفیف و موقتی است.

اگر عوارض جانبی آزاردهنده بود یا بیشتر از چند روز طول کشید، با پزشک معالج‌تان مشورت کنید. عوارض جانبی مصرف پروپرانولول به شرح زیر است:

خستگی، سرگیجه یا دوران سر: این علائم می‌تواند نشانه آهسته شدن ضربان قلب باشد.
سرد شدن انگشتان دست یا پا: پروپرانولول بر خون‌رسانی دست و پا اثر می‌گذارد.
اختلالات خواب یا کابوس
حالت تهوع
عوارض جانبی جدی
مصرف پروپرانولول به ندرت باعث بروز عوارض جانبی جدی می‌شود، با این حال برخی بیماران هنگام مصرف پروپرانولول با عوارض جدی مواجه می‌شوند.

اگر پس از مصرف پروپرانولول دچار عوارض زیر شدید، موضوع را به سرعت به پزشک اطلاع بدهید:

تنگی نفس همراه با سرفه که هنگام ورزش کردن و فعالیت‌های بدنی مانند بالا رفتن از پله‌ها تشدید می‌شود. همچنین بیماران دچار ورم پا و مچ پا، درد قفسه سینه یا ضربان قلب غیرعادی می‌شوند ـ این علائم نشانه ابتلا به مشکلات قلبی است.
تنگی نفس، خس خس کردن قفسه سینه و احساس گرفتگی در قفسه سینه ـ این علائم می‌تواند نشانه مشکلات ریوی باشد.
زرد شدن پوست یا سفیدی چشم‌ها ـ این مورد می‌تواند نشانه مشکلات کبدی باشد.
واکنش آلرژیک جدی
مصرف پروپرانولول در موارد نادر باعث بروز واکنش آلرژیک جدی، موسوم به آنافیلاکسی می‌شود.

موارد بالا تمام عوارض جانبی پروپرانولول نیست؛ برای اطلاع از عوارض کامل مصرف پروپرانولول حتماً بروشور داخل جعبه دارو را مطالعه کنید.

مدیریت عوارض جانبی پروپرانولول

در این بخش روش‌های مدیریت و مقابله با هر یک از عوارض جانبی شایع پروپرانولول را برای‌تان توضیح می‌دهیم.

احساس خستگی، گیجی یا سرگیجه: انتظار می‌رود وقتی بدن به پروپرانولول عادت کرد، این عوارض جانبی از بین برود. اگر در اثر مصرف پروپرانولول دچار سرگیجه می‌شوید، بنشینید یا دراز بکشید تا حال‌تان بهتر شود. سعی کنید الکل مصرف نکنید، چون الکل حال‌تان را بدتر می‌کند.
سرد شدن انگشتان دست یا پا: دست‌ها یا پاهای‌تان را زیر آب گرم شیر بگیرید، آن‌ها را ماساژ بدهید و انگشتان دست و پا را تکان بدهید. سیگار نکشید یا نوشیدنی‌های کافئین‌دار ننوشید، چون این مواد رگ‌ها را باریک‌تر می‌کند و در نتیجه جریان خون در دست و پا محدودتر می‌شود. سعی کنید جوراب گرم و دستکش یک‌انگشتی بپوشید که از دستکش پنج‌انگشتی گرم‌تر است. ساعت یا دستبند تنگ به دست نکنید.
اختلالات خواب یا کابوس: سعی کنید پروپرانولول را صبح‌ها مصرف کنید. اگر لازم است که پروپرانولول را بیشتر از روزی یک بار مصرف کنید، با پزشک معالج‌تان مشورت کنید. متخصص قلب می‌تواند نوع آهسته رهش پروپرانولول را برای‌تان تجویز کند.
حالت تهوع: غذای ساده میل کنید و غذاهای سنگین یا پرادویه و تند را از برنامه غذایی‌تان حذف کنید. بهتر است پروپرانولول را پس از وعده غذایی اصلی یا میان وعده مصرف کنید.
 

مصرف پروپرانولول در بارداری و شیردهی

پروپرانولول و بارداری
پزشکان تصور نمی‌کنند که مصرف پروپرانولول در دوران بارداری مضر باشد، اما هنوز از این موضوع مطمئن نیستند.

اگر می‌خواهید باردار شوید یا در حال حاضر باردار هستید، درباره مزایا و خطرات احتمالی مصرف پروپرانولول با متخصص قلب مشورت کنید. ممکن است داروهای دیگری که مصرف آن‌ها در دوران بارداری ایمن‌تر است، برای‌تان مناسب باشد.

پروپرانولول و شیردهی
مصرف پروپرانولول در دوران شیردهی معمولاً ایمن است، چون فقط مقدار بسیار کمی از دارو وارد شیر مادر می‌شود و این مقدار در حدی نیست که مشکلی را برای نوزاد ایجاد کند.

با این حال اگر نوزاد نارس است یا دچار بیماری یا مشکل خاصی است، باید قبل از مصرف پروپرانولول با پزشک مشورت کنید.

احتیاط در مصرف داروهای دیگر

پروپرانولول می‌تواند با داروهای دیگر تداخل داشته باشد. مصرف داروهای زیر را به متخصص قلب اطلاع بدهید:

داروهای دیگری که برای درمان فشار خون بالا مصرف می‌شود. ترکیب این داروها با پروپرانولول می‌تواند موجب کاهش بیش از اندازه فشار خون شود، در نتیجه دچار سرگیجه شوید یا احساس کنید ممکن است غش کنید. اگر این مشکل مدام برای‌تان پیش می‌آید، موضوع را به پزشک اطلاع بدهید تا دوز دارو را تغییر بدهند.
داروهای دیگری مانند آمیودارون یا فلکاینید که برای ضربان قلب غیرعادی مصرف می‌شود.
داروهای دیگری که می‌تواند فشار خون را پایین بیاورد؛ از این جمله می‌توان به بعضی داروهای ضدافسردگی، نیترات‌ها (برای درد قفسه سینه)، باکلوفن (شل کننده عضله)، داروهای بزرگ شدن غده پروستات مانند تامسولوسین یا داروهای مخصوص درمان پارکینسون مانند لوودوپا اشاره کرد.
داروهایی که برای درمان آسم یا بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) تجویز می‌شود.
داروهای دیابت، به ویژه انسولین: پروپرانولول تشخیص دادن نشانه‌های هشدار افت قند خون را سخت‌تر می‌کند. اگر هنگام پایین آمدن قند خون‌ متوجه نشانه‌های هشدار معمول نمی‌شوید، با پزشک معالج‌تان مشورت کنید. قند خون را باید پس از ورزش اندازه‌گیری کنید و توصیه‌های معمول را درباره کنترل قند خون قبل از رانندگی یا کار با ماشین‌آلات رعایت کنید.
داروهایی که برای درمان گرفتگی بینی یا سینوس تجویز می‌شود یا دیگر داروهای معمول سرماخوردگی که می‌توانید از داروخانه‌ تهیه کنید.
داروهای رفع حساسیت مانند افدرین، نورآدرنالین یا آدرنالین.
داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب (NSAIDs) مانند ایبوپروفن، دیکلوفناک و ناپروکسن: چون این داروها فشار خون را افزایش می‌دهد، بهتر است میزان مصرف آن‌ها را در حداقل نگه دارید.
مصرف همزمان پروپرانولول و مکمل‌ها یا داروهای گیاهی
اطلاعات بسیار کمی درباره مصرف همزمان مکمل‌ها یا داروهای گیاهی و پروپرانولول وجود دارد.

سولات متداول

۱. آیا مصرف پروپرانولول کمکی به رفع اضطراب می‌کند؟
پروپرانولول مانع از بروز عوارض جانبی اضطراب می‌شود، به این معنا که اگر وقتی عصبی و مضطرب می‌شوید، پروپرانولول مصرف کنید، ضربان قلب‌تان بالا نمی‌رود، عرق نمی‌کنید و نمی‌لرزید. پروپرانولول از طریق جلوگیری از بروز علائم بدنی اضطراب باعث می‌شود که احساس کنید آرام‌تر هستید، اوضاع را بیشتر تحت کنترل دارید و کمتر عصبی هستید.

۲. شایع‌ترین عوارض جانبی پروپرانولول چیست؟
عوارض جانبی اصلی پروپرانولول شامل احساس گیجی یا خستگی، سرد شدن دست یا پا، اختلالات خواب و کابوس می‌شود. این عوارض جانبی معمولاً خفیف و موقتی است.

۳. آیا پروپرانولول خواب‌آور است؟
مصرف قرص خوراکی پروپرانولول باعث خواب‌آلودگی می‌شود. بنابراین تا زمانی که احساس می‌کنید تحت تأثیر پروپرانولول هستید، رانندگی نکنید، با ماشین‌آلات کار نکنید یا فعالیت‌هایی را انجام ندهید که به هوشیاری ذهنی نیاز دارد. ممکن است پروپرانولول عوارض جانبی دیگری نیز داشته باشد.

افزایش وزن شدید ناشی از مصرف کوتاه‌مدت و مقدار کم پروپرانولول
 مواردی از افزایش وزن ناشی از درمان طولانی‌مدت با پروپرانولول گزارش شده‌ است. طبق گزارش FDA افزایش شدید وزن ناشی از درمان کوتاه‌مدت و دوز مختصر با این دارو تاکنون گزارش نشده است. گزارش مورد: خانم 34 ساله‌ای که با تشخیص اختلال اضطراب فراگیر و اختلال وسواسی جبری تحت درمان با داروهای سرترالین 100 میلی‌گرم صبح و عصر و ترازودون 50 میلی‌گرم و هالوپریدول نیم میلی‌گرم شبانه قرار گرفت. بعد از چهار ماه از شروع درمان، به علت بی‌قراری و لرزش دست‌ها تحت درمان پروپرانولول 20 میلی‌گرم صبح و عصر قرار گرفت. بعد از مدت کوتاهی (دو هفته) به علت پرخوری غیرقابل‌کنترل و افزایش وزن سه کیلوگرم، حاضر به ادامه مصرف پروپرانولول نشد و دارو را قطع کرد که دومرتبه بعد از شروع مجدد دارو دچار افزایش اشتها شد. استنتاج: به نظر می‌رسد، در بروز عارضه چاقی ناشی از مصرف پروپرانول، علاوه بر تأثیر دارو بر کاهش مصرف انرژی توتال و کاهش در پاسخ ترموژنیک بدن به غذا، ویژگی‌های فردی و منحصربه‌فرد در متابولیسم هم مؤثر هستند.

آرتروز یا ساییدگی مفصل، بیماری پیش رونده‌ای است که زمینه ساز آن، تخریب و فرسایش غضروف مفصلی است. غضروف بافتی لغزنده است که انتهای استخوان‌ها را در یک مفصل می‌پوشاند؛ و به دلیل ماهیت لغزندگی، موجب می‌شود استخوان‌ها بر روی هم حرکتی آسان داشته باشند (با توجه به توضیحات ارائه شده، تصور کنید در صورت صدمه به غضروف، چه وضعیتی در حرکت استخوان‌ها ایجاد خواهد شد).

رفته رفته در اثر پیشرفت تحلیل غضروف مفصلی، مفصل و استخوان‌های مربوطه نیز درگیر می‌شوند و التهاب بافت‌های اطراف را ایجاد می‌کنند. غضروف بافتی است بدون عروق خونی، و فاقد عصب. به دلیل عدم خونرسانی، ترمیم خود به خودی غضروف امکان پذیر نیست و به دلیل فقدان عصب در صورت آسیب، دردی احساس نخواهد شد؛ به همین دلایل، روند تخریب غضروف سریع و بی علامت خواهد بود.این بیماری بسیار شایع است و در اغلب افراد بالای ۶۵ سال دیده می‌شود (همه افراد مبتلا به آرتروز، علامت دار نیستند).

این عارضه ممکن است هر یک از مفاصل بدن را درگیر سازد ولی شایع‌ترین مفاصل درگیر آرتروز، مفصل ران، ستون فقرات، دست و زانو هستند که البته به جرأت می‌توان گفت: متداول ترین و ناتوان کننده ترین آرتروز، آرتروز زانو است.

فرق آرتروز و آرتریت چیست؟
آرتريت به التهاب مفاصل گفته می‌شود. اين بیماری با درد، تورم، سفتی و داغی در مفاصل آسيب ديده، وجود دارد. آرتريت ممكن است با برخی مشکلات کانند آسيب ديدگی، عفونت، اختلالات متابوليكی، يك سيستم ايمنی فعال و حتی مشكلات ناشی از وزن اشتباه گرفته شود.

آرتروز یکی از انواع آرتریت است. آرتروز بیماری ديگری برای عارضه اوستئوآرتريت است كه يک بيماری غيرالتهابی در مفاصل است و طی آن غضروف مفاصل تخريب می‌شود. اين بيماری تحليل‌برنده در‌نتيجه آسيب‌ديدگی، افزايش سن و كشيدگی يا پارگی طولانی‌مدت غضروف در مفاصل بروز می‌كند و سبب ايجاد درد و سفتی مفاصل می‌شود.

علائم آرتروز چیست؟
انواع نشانه های آرتروز و چگونگی بروز آن‌ها، بسته به نوع آرتروز متفاوت است. علائم آرتروز می‌تواند به تدریج یا ناگهانی ایجاد شود، اگر کسی هر یک از چهار علایم آرتروز هشدار دهنده‌ی اصلی زیر را تجربه کند، باید به پزشک مراجعه کند.

درد: درد آرتروز می‌تواند ثابت یا متغیر باشد.
تورم: در برخی از انواع آرتروز، پوست روی مفصل آسیب دیده قرمز و متورم و گرم می‌شود.
سفتی و خشکی مفصل: خشکی مفصل یک علامت معمول است که پس از بیدار شدن از خواب در صبح، یا پس از نشستن طولانی مدت پشت میز، رانندگی طولانی مدت و بعد از ورزش رخ می‌دهد.
اختلال در حرکت مفصل: حرکت دردناک مفصل یا خشکی و درد هنگام بلند شدن از روی صندلی می‌تواند نشان دهنده‌ی آرتروز باشد.
انواع آرتروز
آرتروز در دسته بیماری‌های روماتیسمی قرار دارد. این بیماری‌ها صدها نوع مختلف دارند. برخی از رایج‌ترین و معروف‌ترین آن‌ها به شرح زیر هستند:

آرتریت روماتوئید: این بیماری در دسته بیماری‌های خودایمنی قرار دارد. به این ترتیب که سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با عفونت‌های احتمالی موجود در بدن شروع به حمله و آسیب رساندن به مفاصل و بافت‌های سالم بدن می‌کند. این بیماری در زنان باردار بسیار شایع است.
فیبرومیالژی: این بیماری نوعی اختلال مزمن به شمار می‌رود و بیشتر بر روی بافت‌هایی از استخوان تاثیر می‌گذارد که نقش پشتیبان حرکتی را برای استخوان دارند. از این رو حرکت فرد را توام با درد و ناراحتی قرار داده و برای وی تاثیراتی از جمله اختلال در خواب به همراه دارد.
نقرس: نقرس یک بیماری است که در آن سطح اوریک‌اسید بدن بالاتر از حد نرمال است. این اوریک اسید اضافی در مفصل و مایع مفصلی تجمع یافته و موجب بروز کریستال اوریک اسید می‌شود. نتیجه این تجمع بروز آرتروز شدید است. نقرس به طور رایج و معمول از شست پا شروع می‌شود.
آرتروز عفونی:یک ویروس عفونی یا باکتریایی مانند بیماری لایم می‌تواند موجب بروز آرتروز عفونی شود. آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند در صورتی که بیماری به درستی و سرعت تشخیص داده شده باشد، از ادامه یافتن آن جلوگیری کرده و به آغاز روند درمان بیمار کمک کنند.
روماتیسم مفصلی نوجوانی:یکی از شایع‌ترین نوع آرتروز در کودکان رخ می‌دهد. بروز درد، خشکی مفاصل، تورم و عدم توانایی در انجام عملکردهای روزانه از جمله آسیب‌ها و عوارض نتاشی از روماتیسم مفصلی نوجوانی است.
آرتروز پسوریاتیک:بیماری پسوریازیس نوعی اختلال پوستی است. افراد مبتلا به این بیماری در تهدید ابتلا به بیماری آرتروز پسوریاتیک نیز به سر می‌برند. این بیماری اغلب مفاصل انگشتان دست و پا را درگیر می‌کند.
آرتروز استخوانی
استئوآرتریت، یا آرتروز استخوانی که از این بیماری با نام مفصل تحلیل رفته نیز یاد می‌شود. این بیماری شایع‌ترین نوع آرتروز است که بیشتر در افراد مسن رخ می‌دهد. استئوآرتریت از راه تاثیرگذاری بر غضروف سبب از بین رفتن تدریجی آن می‌شود. لذا دو استخوان بدون بافت ژله‌ای که پیش‌تر آن‌ها را احاطه کرده و از آن‌ها محافظت می‌کرد به صورت مستقیم بر روی یکدیگر قرار گرفته و ساییده می‌شوند. این موضوع سبب ایجاد ضعف در آن ناحیه از استخوان‌ها می‌شود.

مشاهده بهترین تجهیزات فیزویوتراپی و توانبخشی 

آرتروز زانو
همانطور که پیش‌تر اشاره شد، یکی از رایج‌ترین قسمت‌هایی که دچار آرتروز می‌شود، زانو است. کشکک زانو مفصلی است که به صورت مداوم در حال حرکت است. لذا زمانی که به یکی از انواع آرتروز دچار می‌شود، بسیار سریع و شدید خود را نمایان ساخته و در انجام فعالیت‌های ساده و روزانه اشخاص مشکلاتی به وجود می‌آورد.

آرتروز دست
پس از زانو یکی دیگر از قسمت‌هایی که به آرتروز منجر می‌شود، دست است. رایج‌ترین بیماری آرتروز که سبب از بین رفت بافت غضروف می‌شود، در دست، مچ، ساعد و نواحی دارای مفصل دست صورت می‌گیرد. ورم مفصل، ساییدگی و پارگی تاندون در این ناحیه از آسیب‌هایی است که آرتروز دست به همراه دارد.

علل مسبب این بیماری به شرح زیر است:

زنان به واسطه فعالیت‌هایی که انجام می‌دهند بیش از مردان به این بیماری دچار می‌شوند
افزایش سن یکی از عواملی است که منجر به بروز این بیماری می‌شود
انجام ورزش‌های اشتباه یا فعالیت‌های آسیب زننده برای طولانی مدت
ژنتیک یا سابقه خانوادگی در این بیماری
ضربه خوردن یا ایجاد جراحت و عفونت در این ناحیه
درمان قطعی آرتروز چیست ؟
به طور کلی نمی‌توان آنچه که به طور طبیعی با آن زاده شده‌ایم را با موارد مصنوعی جایگزین کرده و یا با دارو و درمان به حالت قبلی بازگردانیم. بنابراین لازم است در حفظ هرآنچه که طبیعت به ما داده است کوشا باشیم. اما در مسیر درمان آرتروز داورهایی هستند که به تشکیل مجدد بافت غضروف کمک می‌کنند. مفاصل را تقویت کرده و از ساییدگی استخوان‌ها جلوگیری می‌کنند. همچنین فیزیوتراپی یکی دیگر از راهکارهایی است که به انجام فعالیت‌های بدنی صحیح کمک کرده و موجب می‌شود فرد استخوان‌ها و مفاصل خود را در جهت ترمیم هدایت نماید.

درمان آرتروز زانو
اما با این حال درمان آرتروز زانو نیز راهکارهایی دارد. اگرچه در بسیاری از موارد، زانوی شخص مبتلا به این بیماری را جراحی می‌کنند، اما راهکارهایی نیز وجود دارند که سبب می‌شوند فرد از پیشرفت بیماری جلوگیری کرده و کارهایی را در جهت حفظ سلامت زانو انجام دهد. برای مثال استفاده از مکمل‌های غذایی گلوکزامین و کندرویتین به درمان ساییدگی زانو کمک می‌کنند. همچنین عدم انجام فعالیت‌های ورزشی سنگین یا بالا و پایین رفتن از پله، سربالایی و سراشیبی همگی کارهایی هستند که می‌توان تا بهبودی کامل زانو از انجام آن‌ها اجتناب کرد. همچنین قرص‌های ضذ التهاب عاری از استروئید نیز وجود دارند. مواردی مانند ناپروکسین یا ایبوپروفن که مصرف آن‌ها به افزایش قدرت مفاصل کمک شایانی می‌کند.

آرتروز هم مانند دیگر بیماری ها احتیاج به مراقبت و  رعایت رژیم های غذایی خود را دارد. برای کاهش علائم بیماری و درمان قطعی آن، مراعات کردن یک سری از رژیم ها و پرهیزها لازم است. مصرف برخی از موادغذایی در التهاب استخوان و عود کردن بیماری بی تاثیر نیست. برای شناخت این مواد غذایی و پرهیز از خوردن آن ها باید با یک مشاور تغذیه در ارتباط بود .