وینکل

مشخصات این گروه، به دو زیرگروه بالابرهای انتقال بیمار متحرک و بالابرهای انتقال بیمار ریلی(ریل هوایی) تقسیم می شوند. هر دو زیرگروه معیارهای مشخص و یکسانی دارند، اما بر اساس پیکربندی در برخی از ملاحظات منحصر به فرد هستند.

ملاحظات خرید بالابر بیمار
نام های دیگر وسیله: دستگاه های کمکی، بالابرهای سقفی، بالابر و آسانسور بیمار

مواردی که در این قسمت بیان می شوند، ویژگی های پایه ای مورد نیاز دستگاه هستند. این ویژگی ها برای داشتن حداقل عملکرد مطلوب بالابرهای انتقال بیمار پیشنهاد می شود. مشخصات این گروه، به دو زیرگروه بالابرهای انتقال بیمار متحرک و بالابرهای انتقال بیمار ریلی (ریل هوایی) تقسیم می شوند و هر دو نوع بالابر باید بتوانند طیف گسترده ای از بیماران را پوشش دهند.

در بخش های مراقبت عمومی، بالابر باید قادر به جابجایی بیماری به وزن حداقل ۱۵۸.۷ کیلوگرم (۳۵۰ پوند) باشد. بیمارانی با وزن سنگین تر از مقدار یادشده، بایستی از بخش های تخصصی که داری تجهیزات متناسب هستند، استفاده نمایند.

علاوه براین وجود علائم نشان دهنده ظرفیت دستگاه برروی بدنه و یا هرجایی از وسیله که قابل رویت باشد میتواند از اضافه بار و آسیب های احتمالی آن به بیمار پیشگیری کند.

ساپورت های بالابر که برای پشتیبانی از بیمار بر روی بالابر حین انتقال تعبیه شده اند، باید از مواد قابل شستشو باشند. در طول دوره ی استفاده از بالابر، ساپورت ها، بدلیل استفاده مکرر بیماران، اغلب کثیف می شود. بنابراین به منظور کنترل عفونت، مواد تشکیل دهنده این ساپورت ها باید در برابر وزن های سنگین و ضد عفونی های مکرر مقاوم باشند. محدوده ی حرکت بالابر در حالت حداقل بگونه ای پیشنهاد میشود تا بتواند یک بیمار را از کف زمین به تختش منتقل کند. بیماران با تحرک محدود گاهی اوقات بدیل سقوط از تخت و یا دلایل دیگر برروی زمین می افتند و بلند کردن آنها بصورت دستی یکی از علل شایع آسیب دیدگی پرستاران است. تخت های معمولی بیمارستان حدود ۴۰ اینچ، یا یک متر ارتفاع دارند، بنابراین، بالابر باید قادر به بالا بردن بیمار حداقل تا این ارتفاع باشد.

بالابرهای ریلی محدود به استفاده در مکان هایی هستند که مسیر ریل در آن ها نصب شده است، درحالیکه بالابرهای متحرک اغلب از یک اتاق به اتاق دیگر منتقل می شوند. جنبه های متعددی به منظور اطمینان از انتقال بیمار بصورت هموار وجود دارد. یک جنبه ی مهم عرض پایه ی بالابر در حالت بسته است. بالابر باید به اندازه کافی باریک باشد تا بتواند از بین درهای استاندارد که به طور کلی ۴۴ اینچ یا ۱۱۱.۸ سانتی متر عرض دارند، عبورکند.

پیشنهاد می شود تا قطر چرخ های بالابر حداقل ۳ اینچ (۷.۶ سانتی متر) باشد، تا بالابر اجازه حرکت آسان از بین موانع معمول مانند آستانه درها و کابل ها را داشته باشد. هر چه قطر چرخ بیشتر باشد، بالابر آسانتر از بین موانع عبور می کند.  در بالابر وجود حداقل یک ترمز برای جلوگیری از حرکت آن هنگام سوار کردن بیمار ضروری است. با افزایش تعداد ترمزها از یک به دو یا چندین ترمز می توان از انتقال ایمن تر بیمار اطمینان حاصل کرد و از چرخش بالابر در طول نقل و انتقالات جلوگیری بعمل آورد.

بالابرهای متحرک اغلب در کمک به بیماران در دستشویی و وان حمام استفاده می شوند. بنابراین، ایمن بودن این وسایل برای استفاده در حمام امری ضروری و مهم تلقی می شود. درحالیکه استفاده از بالابرهای ریلی در محیط حمام تنها یک نگرانی محسوب میشود.

دستورالعمل های محدودی برای طراحی و ساخت بالابرهای بیمار وجود دارند، با این حال، یک مدل ایمن، مدلی است که قوی و با ثبات باشد، بطور ایمن از بیمار حمایت کند و همچنین عملکردی هموار داشته باشد. تسمه نگهدارنده (Sling) یا صندلی باید با توجه به نیازهای بیمار انتخاب شوند. به عنوان مثال، احتمال افتادن بیمار قطع عضو پا از بالابر با تسمه دوتایی وجود دارد، چراکه مرکز ثقل بدن آنها بالاتر افراد معمولیست و بیشتر وزن خود را در اندام فوقانی دارند. علاوه بر این، بیمارانی که در سر و گردن خود دچار ضعف هستند بایستی سر آنها توسط تسمه نگهدارنده حمایت شود.

استفاده از هردو بالابر متحرک و سقفی باید سهولت انجام گیرد. قراردادن بیمار برروی صندلی و یا تسمه نگهدارنده بالابر نباید کار پیچیده ای باشد و همچنین مکانیسم بلندکردن باید قابل اطمینان بوده و عملکرد آن به سهولت انجام گیرد. حرکت یا مانور دستگاه باید هموار بوده و هدایت کردن آن برروی تمامی سطوح براحتی امکان پذیر باشد.

خریدار آینده نگر باید بالابر را قبل از خرید امتحان کند، به این صورت که ابتدا وسیله را بدون بیمار جهت ارزیابی سهولت استفاده مورد آزمون قرار دهد، سپس با سوار کردن بیمار برروی بالابر متناسب بودن آن را برای بیمار خاص (در خانه) یا گروهی از بیماران ارزیابی نماید. خریدار برای انتخاب یک بالابر بهینه برای خانه و یا بیمارستان علاوه بر موارد گفته شده باید به نقشه فیزیکی محل استقرار وسیله توجه کرده و همچنین نیازهای بیمارانی که قرار است از وسیله استفاده نمایند را ارزیابی کند. برای مثال، تعدادی از بالابرهای متحرک وجود دارند که پایه های آنها برای محل های زندگی بسیار بزرگ و جاگیر هستند؛ برخی دیگر نیز باتوجه به شکل ساختاری دستشویی و حمام قابل استفاده در این مکان ها نیستند.

بالابرها، مخصوصا بالابرهایی که برای مراقبت های خانگی خریداری میشوند باید بخوبی ارزیابی شوند. چرخ های این وسیله باید به خوبی حتی روی فرش های ضخیم حرکت کند و قدرت مانور بالایی در فضاهای تنگ و دست و پا گیر داشته باشد. فضایی برای نگه داشتن وسیله در زمانی که از آن استفاده نمی شود نیز باید در نظر گرفته شود.

صرف نظر از مکان استقرار وسیله، ارتفاع بیشینه و کمینه دستگاه باید با نیازهای بیمار همخوانی داشته باشد. برای مثال اگر بخواهیم بیماری را از تختش که ارتفاع نسبتا زیادی دارد به یک وان حمام استاندارد منتقل کنیم به بالابری با رنج وسیعی از ارتفاع نسبت به حالتیکه بخواهیم بیمار را از یک ویلچر استاندارد به تخت منتقل کنیم نیازمندیم.

کنترل هزینه های خرید بالابر بیمار
بالابرهای سقفی که بطور دائمی نصب می شوند، دو نوع هزینه یعنی هزینه خود بالابر و هزینه نصب آن در خانه یا بیمارستان را شامل می شوند. با توجه به قوانین، این بالابرها معمولا توسط پیمانکاران ساختمانی که توسط سازندگان بالابر، متخصصین توانبخشی و یا با توجه به لیست سرویس دهندگان نصب میشوند.

بالابر بیمار یا لیفتر (Patient Lifts) برای کمک به پرستاران در جابه‌جایی بیماران ناتوان از تخت، ویلچر، حمام و دستشویی استفاده می‌شود. بالابرها انواع متفاوتی داشته و در بیمارستان‌، خانه سالمندان و برای پرستاری از بیمار در منزل کاربرد دارند.

نسل قدیم این بالابرها امنیت زیادی نداشتند و ارتفاع بیش از حد آن‌ها موجب معلق ماندن بیمار می‌شد اما امروزه بهبود کیفیت این محصولات، امنیت بیشتر، هزینه کمتر و راحتی را هم برای بیمار و هم پرستار به ارمغان آورده است.

ممکن است برای شما سؤالاتی در مورد بالابر بیمار پیش آید که ما در این مطلب به رایج‌ترین آن‌ها می‌پردازیم:

چه زمانی باید از بالابر بیمار استفاده کرد؟
این وسیله به پرستاران کمک می‌کند تا برای جابه‌جایی و انتقال بیماران ناتوان و کم‌توان، از نیروی بدنی کمتری استفاده کنند. پس هر شخص پرستاری برای آسان‌تر کردن انجام وظایف روزمره‌ی خود می‌تواند از بالابر استفاده کند.

دورانی که بالابرها برای استفاده‌های خانگی بسیار بزرگ و گران بودند دیگر گذشته است و اکنون بالابرهای کم‌حجم و سبک جای آن‌ها را پر کرده است. حالا دیگر به‌راحتی می‌توان آن‌ها را در کلینیک و منازل حتی در صورت برخورداری از فضای کم، نصب کرد. با گذر زمان، بالابرها بسیار سبک‌تر، ایمن‌تر، اقتصادی‌تر و استفاده‌ی آن‌ها برای بیمار و پرستار آسان‌تر شده است.

چه نوع بالابر (لیفتر)‌ی مناسب من است؟
در حال حاضر دو نوع بالابر بیمار در بازار موجود است:

بالابر معلق
بالابر ایستاده
بالابر معلق مخصوص بیمارانی‌ست که به دلیل ناخوشی، جراحت و یا وزن بیش از حد، توانایی لازم برای تحرک و جابه‌جایی ندارند. از این نوع بالابر در بیمارستان‌ها و منازل به‌منظور حمل هرچه ایمن‌تر بیماران از تخت یا صندلی به مکانی دیگر استفاده می‌شود.

بالابر ایستاده برای بیمارانی مناسب است که تا حدودی قدرت تحرک دارند ولی بااین‌حال برای ایستادن و تغییر مکان خود از تخت، ویلچر یا حمام به کمک نیاز خواهند داشت. برخلاف لیفتر معلق که طراحی آن برای تحمل کل وزن بیمار است لیفتر ایستاده با بکار بردن یک سری کمربند و تسمه مختص اطراف بدن بیمار به او کمک می‌کند تا به‌آرامی و در امنیت کامل و البته با کمک پرستار در حالت ایستاده قرار گیرند. با کمک این وسیله، بیمار قادر خواهد بود مقداری از وزن خود را هنگام ایستادن بر روی پاهایش تحمل کند و استقلال و توانایی خود را به دست آورد.

کدام بالابر مناسب من است؟ بالابر دستی، بالابر هیدرولیکی یا بالابر برقی (الکتریکی) ؟
لیفتر‌های دستی و هیدرولیکی همانند پمپ‌های دستی عمل می‌کنند که خیلی ارزان‌تر هستند و برای زمان و مکان‌هایی که به برق دسترسی نداریم، بسیار مناسب‌اند.

لیفتر‌های برقی گران‌تر و البته برای استفاده‌ی پرستاران راحت‌تر هستند؛ چرا که برای جابجایی بیمار به وارد کردن هیچ‌گونه نیروی انسانی نیاز نخواهند داشت. با شارژ کردن باتری بالابر و یا اتصال آن به برق شهری می‌توان دستگاه را راه‌اندازی کرد.

تفاوت بالابر زمینی، بالابر سقفی و بالابر مستقل یا مجزا (غیرمتصل) چیست؟
هر سه نوع لیفتر بالا از نوع معلق هستند:

بالابر معلق زمینی دارای چرخ‌هایی است که بر روی سطح زمین قرار می‌گیرند و به فضای بیشتری در اطراف تخت بیمار و برای جابجایی وی نیاز دارد.

بالابر معلق سقفی را معمولاً در بیمارستان‌ها و مراکز نگهداری بیماران مشاهده می‌کنید. این نوع برای نصب شدن به فضای کمتری نیاز دارد چرا که کل دستگاه و تمام تجهیزات الکتریکی آن برای جابجا کردن بیمار توسط اتصالات ثابتی به سقف وصل شده است. البته به دلیل متصل بودن آن به سقف، فضای جابجایی بیمار محدود خواهد بود.

بالابر معلق مستقل از نظر اقتصادی بسیار به‌صرفه‌تر است. به دلیل مستقل بودن و نداشتن هیچ اتصالی به محیط اطراف، بیمار خیلی راحت‌تر می‌تواند با آن از اتاقی به اتاق دیگر منتقل شود.

نکاتی که هنگام خرید بالابر (لیفتر) بیمار باید به آن‌ها توجه کنید.
بسته به مقدار کمکی که بیمار به آن نیاز دارد می‌توانید نوع بالابر خود را انتخاب کنید. آیا برای ایستادن از حالت نشسته و برعکس آن کمک می‌خواهد؟ آیا برای ایستادن از حالت خوابیده مشکل دارد؟ یا اینکه برای حرکت کردن از تخت و صندلی و برگشتن به حالت قبل ناتوان هست؟ و یا تمامی موارد بالا را در قالب یک محصول نیاز دارد؟

لیفترهای قابل‌حمل، انعطاف‌پذیری بیشتری برای پرستار و خودِ بیمار دارند. برای رفتن به اتاقی دیگر، دستشویی، حمام و انجام کارهای روزمره در منزل یا در بیمارستان‌ها، لیفتر‌های مستقل بسیار مناسب‌اند.

در هنگام خرید نکات زیر را بررسی کنید:

قدرت تحمل وزن: هنگام خرید باید به این موضوع توجه داشت که بالابر را متناسب با وزن بیمار تهیه کرد.

محدوده‌ی تغییر ارتفاع: ارتفاع بالابرها باید تا حد زیادی قابل تغییر باشد. اگر بیماری از روی سطح زمین نیاز به جابه‌جا شدن داشته باشد باید بالابر به حد کافی به زمین نزدیک شود. عکس این موضوع نیز مهم است. اینکه بالابر باید به‌اندازه‌ی کافی (حدود ۱۶۰ سانتی‌متر) از زمین ارتفاع بگیرد.

دکمه‌ای اضطراری برای خاموش کردن و تغییر حالت اتوماتیک دستگاه به حالت دستی: بر روی تمام لیفتر‌های الکتریکی باید دکمه‌ای برای از کار انداختن دستگاه و تغییر آن به حالت دستی تعبیه شده باشد، تا در صورت کمبود شارژ، جابه‌جایی بیمار امکان‌پذیر باشد.

ترازو: وزن‌کشی بیمار حین حمل وی به‌وسیله‌ی بالابر خیلی آسان‌تر است. پس بالابری را انتخاب کنید که در آن ترازو نیز تعبیه شده باشد.

تسمه: تسمه‌های متنوعی متناسب با نیاز بیماران طراحی‌شده‌اند. تسمه‌هایی با پدهای مخصوص، تسمه‌های تمام قد و تسمه‌هایی مناسب برای دستشویی.

نمونه‌های دیگر بالابر
بالابر (لیفتر) حمام
برای کمک به حمام کردن بیماران و کسانی که در دوره‌ی نقاهت خود به سر می‌برند، بالابرهایی طراحی‌شده است که بیماران بتوانند با استفاده از آن‌ها بدون نیاز به انجام حرکات اضافی دست، پا و بدنشان حمام کنند. با این کار خطر افتادن و آسیب دیدن آن‌ها حین استحمام کاهش می‌یابد. برخی لیفتر‌ها قابلیت باد شدن دارند و با نیروی پمپاژ کمی در زمانی اندک آماده‌ی استفاده‌اند. با قرار دادن آن‌ها در وان حمام کار بیمار بسیار راحت‌تر خواهد شد. استفاده از این بالابرها بسیار ساده است به طریقی که خود بیمار نیز قادر به باز و بسته کردن خواهد بود.

بالابر بالش دار
بیمارانی که مجبور به گذراندن ساعت‌ها در تخت خود هستند، می‌دانند که تحمل این وضعیت چقدر سخت و کسل‌کننده است ولی با استفاده از لیفتر بالش دار می‌توان کمی از این خستگی را کاهش داد. کمپرسور هوای این وسیله توسط نیروی باتری محفظه‌ی مخصوص خود را پر از هوا کرده و باعث تنظیم شدن وضعیت بالش طبق میل بیمار می‌شود. بیمارانی که قدرت تکان دادن پاها و قسمت پایینی بدن خود را ندارند تنها با فشار دادن یک دکمه و بالا آمدن بالش، بالاتنه‌ی خود را بر روی وضعیت دلخواه تنظیم می‌کنند. لیفتر بالش به‌آسانی قابل‌حمل است.

لیفت‌های اضطراری قابل باد شدن
شاید وجود یکی از این بالابرها در خانه‌ی هر بیماری ضروری باشد. چرا که نه‌تنها به بیمار بلکه به مراقب او نیز کمک زیادی می‌کند. ممکن است هرلحظه فرد بیمار، تعادل خود را از دست بدهد و بر روی زمین بیفتد. این نوع لیفتر که در زمان کمی توسط پمپ مخصوص خود باد می‌شود، به ایستادن بیمار کمک می‌کند. البته بالابر اضطراری تنها مختص بیماران نیست و افراد مسن و ناتوان نیز شاید به آن نیاز پیدا کنند؛ چرا که در این سن ممکن است زمین خوردگی‌های زیادی را تجربه کنند. حمل و نگهداری این نوع لیفت نیز بسیار آسان بوده و قابل‌استفاده در منزل، بیمارستان و کلینیک است.

با توضیحاتی که در این مقاله داده شد می‌توان بهترین تجهیزات را برای بیماران انتخاب و تهیه کرد و کار پرستاری و مراقبت از آن‌ها را نیز آسان‌تر نمود.